Hræðsluáróður Framsóknar og Frjálslyndra

Þegar ég var að hlusta á formann Framsóknarflokksins í Kastljósumræðunum áðan lýsa því hvernig gæti farið ef hægt yrði á stóriðjustefnunni þá fannst mér allt í einu að ég hefði heyrt þessa lýsingu áður. En hvar? Svo komst Guðjón Arnar að og þá áttaði ég mig. Hann var að vísu mun hógværari en flokksbræður hans (eru einhverjar konur í Frjálslynda flokknum?) en þarna áttaði ég mig á samsvöruninni. Lýsing Jóns Sig á því hvað gæti gerst ef frekari stóriðjuframkvæmdir væru settar á bið var næstum alveg eins og lýsingar forystumanna Frjálslynda flokksins og auglýsingar um "innflytjendavandamálið". Jú ef ekki verður gert eins og við segjum þá lækka launin, velferðarkerfið hrynur, í stuttu máli ef: A) við höldum ekki áfram með álvæðinguna eða B) við hægjum ekki á fjölgun innflytjenda þá fer allt í kaldakol og það vill auðvitað enginn.

Það er leiðinlegt að fylgjast með því hvernig tveir ágætis menn sem komnir eru í þá stöðu að vera formenn flokks í útrýmingarhættu bregðast við. Hin níræða Framsókn og hinn bráðungi Frjálslyndi flokkur eiga það sameiginlegt að vera í virkilega vondum málum. Framsókn hefur sjaldan eða aldrei mælst jafn lítil jafn lengi og Frjálslyndi flokkurinn gæti þurrkast út af þingi.

Hvað gera bændur (og skipstjórar) þá? Jú, þeir grípa til hræðsluáróðurins. Hræða fólk með verri kjörum, berklafaraldri, hruni velferðarkerfisins, atvinnuleysi. Og já, auðvitað er Framsóknarflokkurinn ekki að daðra við rasisma eins og ég vil meina að Frjálslyndi flokkurinn sé að gera. Hins vegar er flokkurinn gjörsamlega fastur í gamaldags, umhverfisfjandsamlegri og heimskulegri atvinnustefnu. Atvinnustefnu sem þar að auki er að valda gífurlegri þenslu með tilheyrandi vaxtahækkunum og skuldabagga á heimilin í landinu. Og þegar fylgið minnkar þá láta framsóknarmenn sér það ekki að kenningu varða heldur halda áfram að flaðra upp um íhaldið og reka gamaldags stóriðjustefnu.

Eins og ég kunni alltaf vel við hann Jón Sigurðsson.  

------------------------------------------------------------------------------- 

 

Já, og auðvitað stóð Ingibjörg Sólrún sig best í þættinum. Málefnaleg og skelegg að vanda. Næstur henni kom Steingrímur og þar á eftir Ómar sem var góður í að orða hlutina skemmtilega og myndrænt. Eina sem Geir Haarde hafði til málanna að leggja var ágætis ábending um það hvað það væri leiðinlegt að tala alltaf um "þetta fólk" þegar verið er að ræða um innflytjendur. Þar var ég sammála honum enda leiðist mér þegar fólki er hrúgað saman í  hópa: "innflytjendur", "ellilífeyrisþegar", "unglingar" "börn" o.sv.frv.  Við erum að tala um manneskjur hérna. Manneskjur sem eru jafn misjafnar og þær eru margar. Við skulum ekki gleyma því. Og þegar talað eru um "þetta fólk" þá er einhvern veginn búið að setja alla innflytjendur í eina kippu fólks sem líklega er vandamál. Sem er einmitt það sem allar - nema Guðjón Arnar -  voru sammála um að væri ekki málið.

 

 

Athugasemdir

[Lára Stefánsdóttir, 10.4.2007 kl. 00:05]

Ég velti því fyrir mér þegar hann Geir talaði um "þetta fólk" að hægt er að segja þessi orð saman án þess að þau séu niðurlægjandi. Því það fólk sem flytur til Íslands frá öðrum löndum er fólk rétt eins og við og þetta fólk á allan rétt á stuðningi til að lifa og starfa á Íslandi. Við menntum talsvert af fólki sem fer og nýtir þá menntun í öðrum löndum, við höfum verið hyskin við að mennta iðnaðarmenn og því fengur að því að fá þá til landsins frá öðrum löndum og við höfum ekki kostað krónu til menntunar þeirra.